En Sevgili Şiiri - Atilla Yargıcı

Sen olmasaydın,
gülmezdi yıldızlar,
Gülmezdi diri diri gömülen
Masum kızlar.
Hatırlandıkça
Yürekler sızlar.

Sen olmasaydın,
Dinmezdi zulüm,
Dinmezdi gözyaşları.
Eğilmezdi kibirli insanların,
Nemrutlaşan başları.
Sığınak olurdu ölüm.

Sen olmasaydın,
Dile gelmezdi ağaçlar.
Ve ebabil kuşlar,
Ebrehe’nin ordusuna
Atmazdı kızgın taşlar

Sen olmasaydın
olurdu dünya kafes,
Olurdu mahpes
Çıkmazdı prangalı kalplerden
Ne bir ses, ne bir nefes.

Sen olmasaydın,
olurdu elmaslar kömür.
Boşa geçerdi
Emanet edilen ömür.

Sen olmasaydın,
bitmezdi geceler.
Çözülmezdi
Kafamızdaki
Muamma bilmeceler.

Sen olmasaydın,
Olmazdı iman,
Olmazdı ihsan,
Kula kul olurdu insan.

Sen olmasaydın,
Gelmezdi bahar,
Yağmazdı
Çoraklaşan gönüllerimize
Bereketli yağmurlar.
22.2.2008