En mistik zamanlarda Şiiri - İlyas Kaplan

Kaçınılmaz bir olgunlaşmanın meyvesi değil mi bu hayat
Hep aynı yükseklikte kanat çırpılmaz ki dünyaya
Bazen derin bir çukurun diplerine yakın
Bazen bir kanat darbesiyle tekrar çıkılır doruklara
Vicdani bir tutulmanın ıssız istasyonunda tarifi imkansız

Bazen gönülleri saran dehşet yangınlarından ibaret
Geçmişe nazaran cehennem alevlerinde tavlanmak

Hatıralar volta atmaya devam eder mütemadiyen
Uğruna ödenilen bedeller düşünüldüğü zaman
Ölüm kadar hazin ruhun derinliklerinde ki yaralar
Yaşlı bir adamın öksürüğünde derdin bin bir türlüsü
Koca bir ömür hep aynı değil mi yalnızca bir dakika

Kaçınılmaz sona mahkum vefasız yüreğin sahibi
Yürüyüşü karanlığın çöktüğü sessiz akşamlara doğru

Her defasında miti eskimiş yeni ademler çıkar sahneye
Gündüz coşkun gece hüzzam bir musiki halinde
Birbirlerine kenetlenmiş yürürler umutlara
Yıllara beşik olmuş en mistik zamanlardan

Aynı cennetin taze bir suretiyle arz-ı endam ederler
Her doğumla yeni bir hayat kurban edilir yarınlara

Sonra gasp edilir ruh sığındığı o meçhul mekandan
Bedenin bütün bölgelerine sızar nurani bir ışık
Mahzun bir anne yüklenir en masum çocuğunu
Büyüleyici bir tebessümle bir peri sima gerçek olur

Bahtının tek günahı kör şeytanın oğlu vesveseler
Tabi ki zilletleri mukaddesleri acılarıyla beraber

Sadece renk değiştiren gökkuşağına isimler fısıldanır
Yakıcı bir ıstırabının zirvesinde defalarca
Hayalleri felce uğratan bu zehir cennetten
Felek göz bebeğine öyle bir efsun üfler ki
Karanlıkları aydınlatır bir şimşek parıltısı

Rüyaların en süflisine nasıl alışılır yoksa
Çok daha asil köleliğe peşinen razı olmak varken

redfer