En İyi O Bilir Şiiri - Yunus Özkan

Kimseye değil geceye sorun beni...
En iyi o tanır...
En iyi o bilir beni...

Karanlık sokaklarımı...
Aydınlanan yanlarımı en iyi o bilir...

Geceye sorun beni...
ışık görmeyen gizlerimi o bilir...

Kapılarımın ardında ne sakladığımı
Mum alevi gibi titrediğim gölgeni bir tek o bilir...

Geceleri sokak lambası altında,
camına nazır göz kırpmadan baktığımı en iyi o bilir...

Korkularımı, sevinçlerimi nasıl yaşadığımı
Aydınlıklardan karanlığa düştüğümde ilk o gelir...
Özlemişcesine, beklercesine, üzerimi örtercesine...
O benimledir, beni en iyi o bilir...

Çoğu insan korkar ondan...
teslimiyetin yoksa ürkütür seni...
boş sokakların keyfi o gelince zevk verir...
Sessizlik onunla birlikte can bulur...
Sensizliğin sokağına düştüğü an gecedir...

Senin odanın ışığı yanınca...
Saklanırım gecenin karanlığına...
Bir aşk bu kadar sessiz ve derinden,
bir tek onunla yaşanır ya...

Hayat bulur gizlerinde aşk...
Aşk hissetmektir ya...
bir tek kendinle baş başa kaldığında
Sarar senin etrafını...
Uyutmaz seni, aşkı sarar nefesine
Solursun, kalbin yanar
yükselir soluğun...
titrer için...
Ateş böcekleri gibi
Çıkarsın haykırırsın...

Huzurun kaçınca...
Arabesk bir şarkı vurur!
Susturamazsın gece içer seni...
yaşarsın çekilir için, yaşamak yanmaktır oysa

Aşka düşte gör!
Gece düştüğünde şehrine...
Sokulursun iç sesine...
Mutlu olmayı istemek yetse...
yakarsın geceyi bile...

ne sen bunları okudun ne ben yandım böylesine...
ben geceye aşıktım, sen tutkun kaldın bensizliğe.
İnancına yağan yağmur olsam düşmeden kururdum gecende...
Gün doğmuyor o yüzden sevgime...

Sende bir gün düşersen aşka...
Sevme geceyi...
Senden sonra O benim sevdiğimdi...

Seni paylaştım ya...
bari bırak,
yalnız o kalsın benimle...

Yunus Özkan

31.07.2013 23; 44