En içten Şiiri - Nilay Akçay

Gece olunca, ışığı kapanınca şehrin
Ufuk çizgisinin ne anlamı kalır ki?
Denizin karanlığının bittiği yerle,
Gökyüzünün karanlığının başladığı yer...
Hep karanlık olunca neden önemli olsun ki?
Bana hep karanlık veren hayat!
Yalancı ışık hüzmeleriyle kamaştırma gözlerimi
Bir ceset huzurda,kavuştur vuslatıma beni.
Ah başımı vurmaktan kaçındığım taşlar;
Uzağımdan geçin,
Uzağımdan geçin de, kimse görmesin çaresiz dövünmelerimi.
Beni umursadığını sanan hayatlar...
Yalnız bırakın,size de kasvet saçan yalnızlığımı.
Bu bir isyan mı?
Çirkin mi geldi kulağınıza?
Yakışmadı mı dışardan gördüğünüz güçlü kadına,
Üzülmeyin!
Yine gülümser sizin için!
Bu akılsız başımdaki dudaklar
Kimseye kırgın değil çünkü
Sadece kendi çıkmaz sokaklarında yankılanır bu ağıtlar.