En güzel şiirlerimi hep sana yazdım ben
En hüzünlüsünü
En mutlusunu
En çoşkulusunu
Peki neredeler şimdi?
Hepsi bir komidinin çekmecesini eskitmekte
Ya da nemli sayfaları karalamaktalar
En güzel çiçekleri hep sana aldım ben
Laleyi
Gülü
Menekşeyi demet demet
Peki sorarım sana nerede o çiçekler?
Şimdi her bir çiçeğin yaprağı
Boş sokakları doldurmakta
Geceleri şarkı söylemekteler sarhoşlar için
En güzel en saf sevgimi hep sana ayırdım ben
Hatta annemi bile böyle sevmedim
Hiç kimseye güvenmediğim kadar sana güvendim
İşte bu dedim
Hayatımı adayacağım
Sevgimi verebileceğim kişi bu
Şimdi sevgim nerede mi?
Onu da sana sormak lazım
Belki bir balık olmuştur denizde
Belki de şarap olmuştur bir evsize
24 Nisan 2006
O günden sonra anladım şiirlerin unutulabildiğini
O günden sonra anladım çiçeklerin solabildiğini
O günden sonra anladım sevginin eskiyebileceğini
Ve o günden sonra anladım insanların bencilliğini
Gittin ve geri gelmedin
Tıpkı hikayelerdeki gibi
Artık şiirlerim eksik
Çiçeklerim renksiz
Sevgimse anlamsız
Bu saatten sonra
Yaşamışım yaşamamışım ne fark eder?
Sonuçta ne ifade eder ki bir kör için
Gökkuşağının renkleri?
Ya da bir sağır için
Beethoven’ın dokuzuncu senfonisi?
(24/04/2016 VARŞOVA)
Mehmet KeyikKayıt Tarihi : 15.9.2016 13:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)