En Güzele Şiiri - Habibe Merih Atalay

"Sanırsın onca kardan sonra sokak
daha temiz olacak... ama tersi,
geçici bir süre örtmüştür pisliği kar
eriyince çıplak gerçek ortaya çıkar."

Kokmaya yüz tutmuş bir ceset üstüne yağan
kar'dan başka nedir ki sevgim,
yeşertsin ve diriltsin?

Sorunu bu akşam-sabah / sabah-akşam
gün boyu çöp süpüren çöpçünün
şiirsel yorgunluğu omuzlarındaki
edebi yükü gözlerindeki bu kirli hüzün

İki yüz ailenin şerefsizce öldürdüğü sokağı
tek bir çöpçü diriltmeye çalışıyorsa..
Bu mudur belediyecilik?

Çok uzaklaştım mı?
Yeterince kaçabildim mi?
Ne düşünüyordum?
"Ben, hayali olmayan hayalet kadın."

Yazmış olmam neyi değiştirdi ki?
Bin kez daha tekrarlamış olsam... ne?
gözlerim kapanınca uyanacağım bir düşte miyim?
Sanki.

Kaçışı yok bu kez.
Bu kez yok pişmanlığın da bir faydası.
Elimizde olmayan neden çok.
Hiç birini ihmal etmedim.
Es geçmedim-atlamadım-didindim.
Keşkem yok.

Gelişimin -bundan da öte bir gelişim olacak mı?-
şu anı yaşıyoruz sadece... sade an var artık sadece... ya anlar? İzin verirler mi yeni bir uyanışa daha... zaman kendi içine dönen tomurcuğa kaplanırken... geri dön-üşüyor -artık- kaçılma dönemi bitti... çizikyön toprağa ekildiği zamana

Eridi kar.