En Güzel Cumartesi Şiiri - Kağan İşçen

müthiş sardın yavru köpeğim şimdi benliğimi
iki parmağımın arasında yanağındaki
kirpik taneciği
su bardağında soğuttuğun açık çayın
ve şehla iki kahve çekirdeğin alırken yorgunluğumu

hep yanlış ve erken duraklarda öpüyorum yanağını
radyonda cızırtılı latin
ellerin ellerime tetikte
ağzımda acı soğan kokusu
ah birazdan gideceğine yanıyorum
çamaşır suyu lekeli pantolonunda
en güzel laciverdi cumartesimin...

üşürsem yüzümün yumuşaklığı sende
yürümeyi sevmiyorum aynı kaldırım kenarında
aynı anı anıyı saçınca ortalık yere
nefesini ver bana göz pınarlarım çok kuru
ve heyecanlı kitaplarımı unutunca ayaklarında
akşam çökmek üzeredir belediye otobüslerine

kauçuk ağacım gri gökle çerçeveli
etrafında bahçeden dönme harabe bir ıssızlık
ev yıkıntıları...
apartmanlar akşam soğukluğunu yoklarken
gövdem iki kere ürperik aklımdan gitmeyen yanına
sonrası...
ama hep sonrası...
ellerinin ellerime tesadüfü
duruşunun şarkılı kokusuna eşliği
deniz yeşili çabalarımın
soylu bir sokağa düşmek bu...