En Gerçek Türkünün Çocukları

En gerçek türküyü yaşamak
Onlara düştü
Bilemeden çocuk olmanın anlamını
Büyümeyi öğrettiler onlara
Mutluluktan paylarını almadan daha
Boğuldular acılar denizinde,

Feryatları yırtarak aşılmaz dağları
Ulaştı o büyük şehirlere
Mürekkep oldular şairin kaleminde
Kazındı adları dar ve karanlık sokakların duvarlarına.

Birazda unutturmamaktı şairin işi
Unutmamak akılda kalması gereken ne varsa

En gerçek türküyü yaşamak onlara düştü
Bir tarafları hep çocuk kaldı
Bir tarafları hep tertemiz kaldı

Onlar hiç büyümeyecekler
Hiç bilmeselerde çocuk olmanın anlamını
Çünkü düşlerini gömdüler onların bir şafak vakti
Yine de kin tutmadılar doğan güne.
Yaşanacak o kadar çok şey var ki dediler
O kadar yol var ki yürünecek.

Yağmurun toprağa ilk dokunuşuydu
Tenlerine bulaşan ıslaklık
Güneşten ödünç almışlardı bakışlarını.

Şimdi gözlerimizde iki damla yaş
Analarının göğsünde dinmeyen bir yastır hikayeleri
Onlar;
En gerçek türkünün kahraman çocuklarıydılar
En gerçek olandılar...

27.12.2004
Şırnak