Küçücük evin bahçesine baktığında gördüğün
O huzur veren salkım söğüt ağaçların
Rengârenk çiçeklerin güzellikleri
İçinde yaşananları saklar gibiydi sanki
Viran nemli odalarında geçirdiği sesiz çaresiz gecelerin,
Yoklukların, acıların yaşandığı
Genç kızlığında kurduğun hayallerin yok olduğu
O viran ev ve çaresizliğe gömülen
Sen…
Çaresiz günlerinde annesine sarılan
Göğsünde sessiz sessiz ağlayan
Kışın ayazında üşümememiz için nefesiyle ısıtan
Dökümhane bahçesinde küçücük narin ellerin ile
Küllerin arasından tam yanmamış kömür parçalarını toplayan
Karların insan boyu örttüğü topraktan topladıkları ile
Karnımızı doyurmaya çalışan
Sen…
Korkulu gecelerinde huzur bulacağın
Cılız bir sokak lambasının bile olmadığı
Yalnız gecelerinde hüzünlenen,
Gün ışıdığında neşelenen
Kendi viranesini saray yapan,
Sarayında sultan olan
Yoktan var etmeye çalışan
Açı doyuran
Kendi dertlerine derman ararken
Dermansızlara el uzatan
Sen…
Yatağına yattığında
Ayrılmış tavan tahtalarının aralığından
Seyrederdin gökyüzünü
Evinin arka bahçesindeki kuyunun karanlığına mahkûm edilen
Genç kızlık hayalleri ile beraber kuruyan o kuyu
Sabah şebnem damlaları düşerdi yatağının üzerine
Sanki kuruyan yok olan hayallerini yeşertmek ister gibi
Sen…
Odana uyumak umuduyla gittiğinde her seferinde hüsran
Sanki yatak dışlamıştı seni
Yalnız geçen uykusuz gecelerin karanlığında
Yine de odanda olmak huzur veriyordu sana
Camla baya iyi bakışırdın geceyle inatlaştığında
Mum ışığında otururdun zifir gecelerde
Camdaki kendi yansımanla konuşur gibi oluyordun
Bozmak istediğinde sessizliğini
Sen…
Pencereye baktığında kendin gibi görmezdin
Bazı zamanlar camdaki yansımanı
Abilerini hayal ederdin evvelinden
Yitirdiklerini görürdün ahirinden
bazen de görmek istediklerini yakınlarından
Senelerce ağlamalarına ve dertlerine ortak olmuştu odandaki cam
Bazen sabahlara kadar devam ederdi sohbetleriniz
Sen…
Kış aylarında içindeki sıcaklığın buharı ile sayfa yapardın
üzerine yazılar yazmak isterdin yazabilseydin eğer
Resimler çizmek isterdin genç kızlık hayallerinden yapabilseydin
Yazın sıcaklarında ayrılırdın istemeden
Açmak zorunda kaldığın gecelerde pencerenden.
Sen… En değerlim... Annem…
Feridun HocalarKayıt Tarihi : 26.4.2013 09:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!