En çokta,
Kalabalığın içindeki yalnızlık koyar insana.
Çöldeki,görüpde içimediğin su gibi.
En çokta,
Hasretin sızlatır içimi,
Bilmiyorum, merhem dindirir mi ateşimi.
En çokta,
Önüne aldıklarının, sırtından vurması koyar insana.
Sanki dost değil de, düşman demişsin gibi.
En çokta,
Baş tacı yaptıklarının düşer gözünden.
Bilmiyorum, kim, nereyi hak etti.
En çokta,
Sevdanın ateşi yakar yüreğimi.
Suyun, söndüremediği yangın gibi.
En çokta,
Selamını esirgeyenler üzer seni.
Selamını aldığında mutlu olmuş gibi.
Kayıt Tarihi : 28.10.2014 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!