23. 23. 2010 Nazlıcansız yıllara ithaf
Bu şehir en çok damlalarını sevdi. Bu şehir en çok böyle ıslandı.
Bu şehir en çok beni anladı, dinledi, uğruma yakınlığını süpürge etti saçların yerine.
-Şimdi bu şehirde kim ağlasa sen ağlıyor gibi içime içleniyor.
-Seni görmeyeli çok olmuş, turnalar uyanmış, Kıtmir bağrımdaki mağarada seni beklemekten vazgeçmiş.
Kıtmir:
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta