En Çok, Bu Titremeler, Gece Yarılarına A ...

Azgın hırslardı bunlar beynimde çarpışan gitmelerin, kalmaların acılarının ardında kalan düşüncelerin birbirleriyle, iç içe girmelerinin ardında kalan…

Ruhsal bir bölünmeydi bu…
İkiz ruh dediğim, değer verdiğim bir yüreğin darbelerine karşı savunmasız kalıp, kendi kendine dağılmamak için verdiği dirençti bu…

Yalnızlık ve yalnızlardır bu lâbirentte dolaşan…
Kendini kurtarmak isterin bu azgın düşüncelerde kayboldukça… Önce kendi bedenini zorlarsın bu çıkmazlarda…
Sonra kendi bedeninle güç denemesi yaparsın…
Sadece hak etmeyene duyduğun anıtsal sevgidir kıramadığın veya kırılamadığın…

Bu kadar sevmeyi sen benden hak etmedin… Ve bu kadar sevilme senin hakkın değildi dersin…

Belki bir utangaçlıktır bu, belki de kaybolma duygusunun hakim olduğu bir kıstırılmışlıktır…

Verdiğin her şey aldığından çok fazladır…

Oysa doymamıştır almaya, hep ister, hep isteyerek kalır yanında…

Çoğu zaman da ne istediğini bilmez ve “bana sevginin çoğunu ver” der…

Verirsin, verdikçe verirsin ve verdiklerinin ardına baktıkça içinden bir şeyler kopar gider…
Yorulursun ama gene de her istenilenden bir fazlasını verirsin…
Çünkü o senin en değerlindir…

En değerline verdiklerin, senin en değerlin gibi gelir sana ve atarsın kendini boş pencerenin önüne…
Ve hıçkırıklı bir sesle “sen bende eski sevgili olamazsın, olamazdın da” derken…

Haykırmak bazen sessiz kalmaktan az duyulur…
Kelimeler içine içine gömülür ki, bir duyarsız olur ruhun…

Kuşlar vardır kanat titretir…
Yürek vardır kendi titrer…
Ruh vardır sevinçten titrer sanılır…
Beden vardır acıyla titrer, donarcasına…

Bir ben varım seni düşününe hep titrerim…

Bu ne açlıktan,
bu ne korkudan,
bu ne kayboluş korkusundan…
Bu bende, aklıma sen,
sen düşünce titremelerle bedenden zıplar…

En çok, bu titremeler, gece yarılarına altı çeyrek kala olur…

Bir anda sordu akan gözyaşlarının hesabını kim kime verecek?
Uykusuz gecelerin tan’a ulaşmasının sebebi kimlerdi?
Bu rotası çıkmış geminin yalpalanmasının sebebi kimdi?
Artık başıboş sürüklenişlerle uğraşıların sebebi kimlerdi?

Hangi liman, hangi yürek, bu sahipsiz bedenin konuğu olacaktı?

Hâlâ bir kâğıt, biraz tütün, bir duman ve içli içli bir çekişlerle ciğerlerimdesin… İnan bana…
Hâlâ… Unutmakla unutulmamak arasında “kal” diyorsun…

Bir korlu isli yüreğim ve içim… Kaç yıldır kanıyorum, kaç yıldır is içindeyim?