En Çok Şiiri - Sadettin Kaplan

En çok ben severdim seni
Bir de sen
Bir-bir açılırdı pencereleri yüreğimin
Her pencerede yakuttan bir güneş
Bir bardak demli çay gibi ısıtırdı içimi
İçim içime sığmazdı
Dışıma giydirirdim içime sığmayan içimi
En çok ben ağlardım halimize için-için
Bir de sen
Birimiz iki olmazdı bir türlü
İkimize üç demezdim bilirsin
Bir desen

En çok ben ölürdüm seni
Bir de sen
Bir-bir ipe dizdiğim ölü kuş gözlerinden
Boynuna taktığım o kan mavisi gerdanlık
Girip şahdamarından gönlünü gözetlerdi
Göz-göz olmuş gönlünle bakardın gözlerime
Gözlerim gönlündeki fermanı okurdu
Ferman dinlemeyen gönlümde ölürdün
En çok ben ağlardım ölümüne
Bir de sen
Boyaları solsa da sevda kumaşımızın
Gönlümüz iç-içe geçmiş
Bir desen

En bölünmez bütün bizdik bilemezdik
Çoğalırdık birileri böldükçe
En çok ben ölürdüm en çok sen ölürdün
En çok biz yaşıyoruz öldükçe