En Çok Şiiri - Nuran Şahan

Ben senin en çok dürüstlüğünü sevdim
Yalansız, dolambaçsız
Ama biraz hoyrat…
Kırılmışlığını, aşka inancını kaybedişini

Üzülme, insan aldandığı kadar insandır
Unutma ki, kırılan kırandan daha bahtiyar
Kırılanın hala kırılacak bir kalbi
Kıranın geriye neyi kaldı ki! ?

Kalp kırılsa da, aşklar sırtından vursa da
Bir gün nasıl bulmak istiyorsan
Öyle bırak yüreğini
Tertemiz…

Biliyorum,
Bu yürekle hiç bir yere gidemezsin sen
Acı yüreğinin kapısında
Arsız bir gardiyan gibi nöbet tutuyor
Ne geleni içeri alıyor
Ne de yüreğinin dışarı çıkmasına müsade ediyor

Oysa ben, bir an
Yüreğinin kapısını araladığını sandım
Oysa ben, bir an
Yüreğine dokunduğumu sandım
Aldanmışım…

Şimdi ben,
Geçmişin gölgesinde verilmiş
Acele bir karar yüzünden
Buruk bir kalp ve
Buğulu gözler taşıyorum.

Bir gülün yapraklarından aşağıya
İki damla yaş süzüldü
Sen görmedin…

Ben senden,
Ne paranı, ne pulunu
Ne odunu, ne ocağını istedim.
Sadece “Sevgini” istedim.
Ama anladım ki..
Her şeyi versen de, aslında
Bir tek onu verecek durumda değildin
.

İşte bir ayaz mevsimi daha
Yüreğin hep bu ayazı mı yaşayacak?
Karşısına çıkanlara hep bu üşümeyi mi dayatacak?
Bahar senin oralara ne zaman gelir?
Bir gün gelirse şayet
Bizi de şenliğe çağırır mısın?

Ama şimdi git…
Say ki seninle hiç tanışmadık
Say ki seninle hiç konuşmadık
Say ki seninle hiç yürümedik
Say ki birbirimize hiç gülümsemedik
Say ki birbirimize hiç kırılmadık
Say ki yüreğimi üşüten o sözleri hiç söylemedin…

Satılık aşklar
Ödünç verilmiş sevgiler
Kaybedilmiş haya
Yalnız kalmış adalet
İhanet, ikiyüzlülük
Ucu bucağı görünmeyen dünya hırsı
Gel vatandaş, gel…
Ucuza bunlar…
Batan dünyanın değerleri bunlar
Gel, vatandaş gel…

Yaşam insanlar için adeta
Maskeli bir baloya dönüşmüş
Kendi olan, Notre Dame’ın Kamburu
Sanılıp salondan atılıyor.

İşte ben senin en çok
Bu maskesiz halini,
Kendin olma çabanı sevdim.

Ben senin en çok
Seni ilk gördüğümde
Yüzünde beliren
O içten gülümsemeni sevdim.

Ben senin en çok
Gözlerim gözlerine değince
Gözlerinin gözlerime değmesini sevdim.