Bedenindeki yara izlerini merak ettim.
Sordum.
Anlattı.
Kalbindeki yara izlerini sordum, sustu.
Bedenimde sayısız yara izi vardı.
Merak etmedi.
Sormadı.
Anlattım.
Dinlemedi.
Kalbimdeki yara izlerini anlattım, unuttu.
Sonra da kendisi en büyük yaram oldu.
Aynaya baktığında kalbimdeki tek izi gördü.
Bilmedi.
Tek tek öptüğüm her anımızı,kendinden sildi.
Zaten her sabah gitti.
Ben yeni anladım, aslında bana hiç gelmedi.
Ondandı beni hiç merak etmemesi.
Soluma dönüp baktığımda anladım,
Ben onca yolu tek başıma yürürken,
O aslında o yola çıkmayı bile düşünmedi.
Arkama bakmadan koşarken farkettim,
Sımsıkı tuttuğum el onun değil, kendi elimdi.
Nazlı Altan
Kayıt Tarihi : 23.12.2023 02:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nazlı Altan](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/12/23/en-buyuk-yaram.jpg)
Yaralar iyileşir ama hep izi kalır. Önemli olan o yara izini süslemek.
şiirinizi
beğeni ile okudum
Teşekkür ederim saygılar
Yüreğinize sağlık mutlulukla kalın...
Teşekkür ediyorum
TÜM YORUMLAR (3)