bir öğlen parçasına ağladım
hiçbir sevdiğim yaprak yoktu gözümün önünde
kaldırımlar saat on iki gibi gerçek acısında
çocuk olsam bir gün kahramanın olacağına inanır
bastırırdım ölüm korkularımı...
saatlerden hep okul çıkışı
kırlangıçları yine ağlarcasına kıskanıyorum
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta