En Az Üç Dilde Dümdüz

Dümdüz gidiyorum.
Yolları,
Dümdüz ediyorum.
Bildiğim her renk,
Bembeyaz bir çöl’ün steplerinde,
Yalnızca, düz Beyaz.
Hangi dillerde demiş, Bedri ağabeyim?
Bilmiyorum.
Üç dil demiş,
Dümdüz gidebilmek için,
O üç dili,
Dümdüz öğreniyorum.

Geçtim dümdüz ve ateşti yollar.
Titreten akşamların soğuğunda,
Dümdüz ve Buz gibiydi dudaklar.

Söyledim, dümdüz ve acıtıcıydı ezgiler.
Kamaştıran ışıkların altında,
Dümdüz ve kanıyordu yürekler.

Çağırdım, dümdüz ve kısıktı sesim.
Kendime bile duyuramıyordum.
Dümdüz ve titriyordu dizlerim.

Düz gittim, Hem de dümdüz, Gündüz.
Gün ortası aydınlığı her yer dümdüz.
İçim dışım, başım gözüm, Aklım düz.

Ana avrat demiş, Bedri Ağabeyim,
Üç dilde en azından demiş.
Ben de, Ana avrat, Dümdüz,
Gidiyorum.

ÖZDENER GÜLERYÜZ