En asil tutkularımız Şiiri - İlyas Kaplan

her renkten pencereler açıldı
azgın emellerin aynalarına
yüzlerimizi seçemez olduk
işsiz kaldık, kalbimiz katılaştı
aşsız kaldık, ruhlarımız dalaştı
içimiz aynıydı
dışımız kabuk kabuk döküldü

günleri öylece geçirmenin bedelini
umut taşlarından hayali saraylar yaparak ödedik
boş vadilere düştü yağan yağmurlarımız
güz yapraklarının kıvranarak öldüğü susuzluklarda
korkularımızı yüzdürür olduk
hep dünya idi sebep
hep dünya sevgisi oldu
yenilgilerimiz

ölmeyeceğimize inandırdılar
dünya diyerek, hurdaya döndürdüler yüreklerimizi
varlığımızı
en asil tutkularımızı
kendimizi
bir ayarda tutamadık
yabancı bir konuk olduk şimdi
vakit geldi geçti

bugünü günlerden bir gün sanıyorsun
sıradan
ömrünün günlerinden bir gün
hayır… bugün
öyle bir gün değil
biricik ,bitane
eşsiz ,benzersiz
dünün hatıraları ile
yarının hayalleri arasına paketlenmiş
tatlı bir gün bugün

başka hiçbir gün bu kadar zengin değil
hem hatıralar var içinde
hem ümitler
armağanın bugün

yokluktan çıkarılmış
sabah sürprizi olarak getirilmiş
tam sana göre
içinde tanındığın bir gün
bilindiğin,beklendiğin.sevildiğin.özlendiğin…
gülebildiğin,ağlayabildiğin…

biricik bilseydin gününü
nasıl da telaşlı olurdun oysa
son günün bilseydin
ilk günün olsaydı
hakkını vermek için telaşlanır da
hakkını veremezdin
son günün ya da ilk günün sanmadığın kadar
biricik günün olduğunu unuttuğun kadar
biricik bugün

sen ve bugün
bu kadar olağan sayılacak kadar beraberseniz
bütün zamanları damıtan
bütün varlığı eşiğine yığan
olağanüstü bir ikramdır bu
hiç böyle bir gün görmedin
göremeyeceksin de.

ilk defa oluyor bu
ve son kez
biricik ve eşsiz
tam sana göre
tam senin için
tam senlik
bugün

redfer