En Acımasız Eleştirmen Şiiri - Kasım Kob ...

Her satır, bir başlangıç aslında,
Müsvedde kâğıtlar üzerinde,
Kendini arayışın, bitimsiz provası.
Karalanmış kelimelerle, dolu zihnin,
Üstü çizili hevesler ve ertelenmiş başlangıçlar...
Her çekiç darbesi, bir ihtimali eksiltir,
Ya da yontulmamış o taşa, yeni bir suret bahşeder ruhundan.
*
Ve hayat, en acımasız eleştirmen,
Seni, en zayıf cümlenden yakalar, her defasında.
Ankara'nın o meşhur, gri sabahında,
Bir yudum çayla, ısıtmaya çalıştığın umutların gibi, solar her şey.
Yine de, ne mürekkep tükenir,
Ne de yeni bir sayfaya uzanma cüreti.
Çünkü bilirsin, her deneme,
Bir sonrakinin temelidir ve sonuç bir nokta değil,
Sadece bir virgüldür cümlenin sonunda;
Bir sonraki paragrafa gebe kalan...
Belki de yaşam, yalnızca budur.