Yaşarmış insan her meskende
Nefes tutmakmış bir eli
Şubatın ayazı bir hiçmiş
Ölümün meltemi yanında
Ağızlar dolusu sövmek zamanı şimdi
Dert diye ağladığın her şeye
Anlarmış insan ağlarken
Gözyaşının karıştığı ekmek buğuna
Öyle bir melanet öyle bir melanet ki
Özlersin düşman dediğini bile
Arzın karşısında tir tir titrerken
Bende gülerdim
Bende gülerdim eskiden
Çoook eskiden
Şu yıkıntı ayaktaydı o vakitler
Kabirleri sadece mezarlıkta sanırdım eskiden
Konduramadım sıcak yataklara soğuk zindan kisvesini
Ölüm büyük ağanın kahyası gibi geldi bugün
Şöyle bir süzdü hepimizi
Ve nedense aldıkları hep güzeller, hep gürbüzlerdi
Kayıt Tarihi : 17.5.2024 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!