Seni ne çok sevmiştim; canımıniçi, birtanem demiştim,
Zaten herşeyim senin esirindi, yüreğimi avucuna vermiştim,
Her gün seninle güldüm, avundum, şaşırdım, ağladım,
Beni benden alıp, sonunda hep gülen sen, ağlayan ben oldum,
Gör artık, kahredip yıktın, bu yüreği, hicran yarasına boğdun.
Belki pişman olacaksın, yaşamak isteyeceksin ölümsüz aşkımda,
Senin için yazdığım dizelerimi okuyacaksın, hep gözyaşlarınla,
Beni anacak, gözlerinden yaşlar akacak, göremeyeceksin bir daha,
Hep sevenlerin dilinde olacaksın, seni yazdım şiirimde, şarkımda,
Seninle yaşadıklarım ne Leyla’da görülmüştür, ne Mecnun’da.
Artık bu sahte yalan oyunun için yazdığım son mısradır,
Dönüp gerçekten oynaman, sevmen, tapman tek duamdır,
Sen bu aşk oyununun sonunu getirdin, perde kapanma zamanıdır,
Ölümsüz aşkımı bilen sensin, sana benden başkası haramdır,
Bu sana son sözüm; benden başkasını seversen, olacak en acı bedduamdır..
13.01.2002 Ankara
(Sevgi yürek ister, fedakarlık ister, her şeyden öte dürüstlük ister.)
Kayıt Tarihi : 21.1.2003 14:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!