Çayı demledim koydum babamın önüne.
Doldurdum bir bardak,buyur baba.
Kuzum,dök çaydana anneni çağır bana.
Otur karşıma hanım sevginden doldur bardağa.
Yemek hazırladım sofraya usulünce.
Herkes toplandı etrafa aldı kaşığı.
Durun çocuklar!evet,anneniz hani?
Anneniz gelmeden kaşık değmez yemeğe.
Parmak ucundan,sessiz ve gürültüsüz.
Anneniz uyanmadı uykudan henüz.
Sobayı yakalım,demliyelim çayı.
Annenize seslenelim ,sıcacık mekana.
Hatun,ben dönene dek yıkama halıları.
Bir yerin incinirse sesim çıkar yüksekten.
Korkarım seni üzmekten,üzülürüm hepten.
Sen bekle yıkarım,yanımda dur yeter.
Anneniz nerelerde görmedim ben.
Bakın,öldürecek anneniz beni.
Bilmiyor mu,onsuz duramam ben.
Seslenin gelsin yanıma ,doyamam Ona.
Cennetim,bir gün gidersem eğer.
Yalnız bırakma beni mezarhanemde.
Anneniz benden emanettir size.
Mezardan çıkar yapışırım yakanıza!
10.11.2024 Van/Edremit.
Saliha Öcal
Kayıt Tarihi : 10.11.2024 08:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Baba,dede,dayı,teyze,kuzen'in emsalsiz sevgisine tanık olan ben hep böyle bilirdim büyüdükçe ve tanik oldukça yanıldığımı öğrendim. Üstad, Yunus Emre bey'in... İstiyene ver hurileri Bana seni gerek seni... Misali...emsalsiz sevgilerine tanık oldum ve olmaktayım. Size şükranlarımı arz ederim ki örnek teşkil ettiğiniz için.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!