Elimdeki alışkanlıkla veriyorum şaşkınlık,
Yalnızlık taşkınlıkta ve ben ağrı’nın zirvesinde
Yalanlarla yüzüyorum; yananlarla…
Su kaldırmıyor beni uykularımdan,
Kabuslarımda boğuluyorken siz...
Gerçekte birer yalansınız hepiniz!
Yine de ben uyanıyor ve Siz'e uyuyorum…
Bu kadar gerçeğe ne (emre) der-siniz
Kayıt Tarihi : 2.9.2008 21:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
toplumsal yaşamın 'tekelci! ' dayatmaları ve 'toplumsal düzensizliğin! ' artan boyutları ruhumu sıktığı bir anda yazmıştım... ben de nuh'un gemisi gibi bir gemi inşaa etmeyi bir an da olsa düşündüm ama fırtınaya kadar aralarında kalma kararı aldığım sevdiklerimin gözünü açmak ve bazen de anlam veremedikleri bu saçmalıkları (yani şiirleri) yazmam konusunda olan şaşkınlıklarına karşı bunu yazdım sanıyorum... çünkü bu alışkanlığım artık şaşkınlık vermeye başlamıştı!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!