Emre'ye Mektup Şiiri - Latif Öz

Benim adım Cankanat
Uçmak için sen can at
Ben uçtum sevinerek
Biraz da üzülerek
Kardeşim hiç uçmadı
Onu kedi tutmadı
O bir yavru kuş idi
Herkes onu severdi
Pamuk gibi yuvada
Uyurduk hep orada
Herkese gülümserdik
Çiçekleri severdik
Ormanı gezmek için
Hemen uçmak isterdik
Şimdi ben hiç gülmüyorum
Kardeşimi görmüyorum
Dinle sana anlatayım
Onun nasıl öldüğünü
Avcı denen zalimin
Sevincimi böldüğünü
“Ormanda bir yavru kuş
Çıkmış yuvadan uçmuş
Avcının biri gelmiş
Yavru kuşu beğenmiş
Kaldırmış tüfeğini
Bastırmış tetiğini
Kuş hızla daldan düşmüş
Bakmışlar çoktan ölmüş
Ahmet Mehmet koşmuşlar
Yavru kuşu bulmuşlar
Hiç aldırmamış avcı
Tüm köyü sarmış acı”
İşte o günden beri
Avcının kötü eli
Bastırıyor tetiği
Ateşliyor tüfeği
Bütün kuşlar ağlıyor
Yürekleri dağlıyor
Kardeşleri ölünce
Hepsi yalnız kalıyor
Haydi çocuklar gelin
Kuşlarla el ele verin
Öldüren mermileri
Sahici tüfekleri
Toplayalım atalım
Ateşlerde yakalım
Tüfeğimiz çiçek atsın
Tabancamız da su sıksın
Kuşlar sevinçle uçsun
Etrafa neşe saçsın