Milyonların içinde
Yalnızlığın bestesini çalmak
Ancak bizler içindir
Dilden konuşmak herkesin
Yürekten konuşmak
Bizim İşimizdir.
Bir Çay içimi kadar yalnızlık
Bir Limon ömrü kadar hayat
Ve bir çay kaşığının şekeri eritmesi kadar da
Bize Mutluluk var.
Geriye kalan boş bir bardak
Boşa Geçmiş bir hayat…
Konuş Eyy deli gönül
Diyorum
Bir offfff
Çekiyorum
Ve ardından
Büyük bir hüzün ile susuyorum…
Yüreğim yüce dağların tepesindeki
Kar yığını gibidir.
Ona ulaşmak için
Adam gibi adam
Sarsılmayacak Bir vicdan lazım
Yoksa diğerleri gibi
Dostların vefasızlığına mı yanalım
İnsanların bana karşı ikiyüzlü oluşuna mı yanayım?
Bilemedim
Her yerde menfaatçiler türedi
Bizimkisi sessiz ama
Yürekten bir isyan...
Bir bardak demli çay gibidir
Bizim hayatımız
Bazen bir kaç arkadaş olur yanımızda
Çoğu zaman ise yalnız içeriz hayat çayını
Menfaatsiz çıkarsızdır bizim dostluğumuz
Sözlerimizle değil
Biz mekânlarda resim çektirmeyiz
Ancak
Bulunduğumuz mekânın
Fotoğrafını çekeriz...
Sonrasına dönüp bakmayız...
Ne gece Sabahı bekler
Ne de gündüzler geceyi,
Bir ayrıdır yaşadığımız muamma
Ölümler ardından kalan yalnızlığımız
Ve susmak düşer bize
Kelimeler beklemez beni
Aşkı sordum
Aşkı Her yer de aradım
Döndüm Dolaştım
Ve en sonunda anladım
Aşk sensin
Sen de aşk…
Elimde bir tanecik umut kuşum kaldı,
Onu sana doğru uçurdum,
Aç kalbini ona,
Yüreğinde yuva yapsın,
Canım dünya da cennet nerede diye
Bana sorsalar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!