Yalnızlık aslında koymuyordu bana,
Yalnızlık
Ama şimdi,
Sen yoksun yanımda,
-yalnızlık-
Değil bu,
Daha demin konuştuk seninle,
Evet haklısın yokum yanında,
Bir türlü gelemiyorum,
Kalamıyoruz baş başa,
Bir de şöyle düşün,
Ben sizin bahçenizdeki,
Sevmezdim insanları insan değiller diye,
Sevmezdim kedileri işe yaramazlar diye,
Sevdim insanları, seni görünce,
Sevdim kedileri de, sen seviyorsun diye.
Ne anlamı var ki yaşamanın, sen olmayınca?
Ne anlamı var savaştan sonra barışın?
Bir sigara dumanın altında buldum seni,
Karanlıktı gece sadece senin ateşin!
Kırmızı ışığın çekti beni sana,
Isıttın içimi, her çektiğim nefeste.
Karanlıklar içindeki son sigaramsın sen!
Uzak yıldızların ışığı dumanında bazen,
Bakıyordu pencereden,
Yada bakar gibi yapıyordu,
Bakarken geleceğini düşünüyordu,
Belki de hiçbir zaman yaşayamayacağı,
Aynı zamanda karanlık olan,
İnsanlığa hiçbir katkısı olmayan,
Kaç bahar geçti, kaç bahar
Bakarken yıldızlara
Görmek yüzünü tekrar.
Seni bulabilmek seni
Sonsuz göklerde,
Seni görebilmek seni
Hayalinde yaşat beni,
-o hayal ki ne düşler kurar,
ve bize yaşam sevinci sağlar-
Aradım seni, açmadın,
İyi oldu açmadığın,
Diyecektim sana “Gülüm! ”
Meltem olurum hafif ve sessiz,
Bir çığlık olurum duyulmayan
Ve bir ırmak, kimsenin yaklaşamadığı
Ancak sevgi dolu birinin anlayacağı.
Çöl olurum sıcak, uçsuz bucaksız
Aşk bir kuyu gibidir,
Düştün mü sevdiğinin sana el uzatması gerekir,
Dünya ise onun kazanıdır,
Herkesi yakacak kadar büyük ama paylaşılamayacak kadar küçük,
Ve değerli,
Bazen sevgiye bile değişilebilecek kadar değerli,
Anladım yaşamın içindeki ölümü,
Bir gece uykumda, uykunun yarı ölümlüğünü.
Anladım ne kadar yalnız olduğumuzu
Ve sevginin aslında benzer yalnızlıkları paylaşmak olduğu.
Anladım, en güzel günün ardından bile,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!