Torunum bilir misin ninene aşık
Meftun bir şair vardı dedenden önce
Bu şiiri de yazmış atiye ışık
Okursam diye size vakti gelince.
Nerde görmüşse beni, derdi: “Gözlerin
Sarıp sarmaladı bu kalbimi gözler
Işıttığın günlere doğdum seninle
Gözlerden ilham alıp nağmeli sözler
Ezgilerle şiiri buldum seninle...
Günler geceye döner gözün değmeden
Kahve içsem kokusu sen,
Işık görsem huzmesi sen,
Kalbim yanar ateşi sen,
Yarımsın, kalan yarısı sen...
Gözlerine değecek yine
Gözlerim.
Yıldızın halkası bildim
Kaşlarına,
Gözlerime ince perde
Saçlarına,
Elimde kırılmasın biçare kanatların
İsimsiz rüzgarlarda tüylerin dökülmesin
Tozu dumana katan ak yeleli atların
Toynakları altında düşlerin ezilmesin.
Umutlar yeşerir bazı dilimde
Bazı karamsarlık ruhuma çöker
Gönlüme dur demek değil elimde
Sevdiğim elime can suyu döker.
Nolur bana sorma kimin nesiyim
Siyah gün içinden geçti yalnızlığım
Bağbozumunu yuva bilen
Sıcak mevsimleri üşüttü
Isınmadı ellerim
Güneşin ellerinden.
bir türkü çağırsam sesim duyarsın
makiden, bozkırdan beni sorarsın
uyduğum törede inan sen varsın
bağlandığım yarsın gül anadolum.
toroslu tepeden bağlandım sana
bir telim sazından ayrı
lehçeyim şiveden gayrı
doğrular kırıktan eğri
hakikat ne anlamadım.
sevda çorba gönül kazan,
doğruya doğru hızla yürümek
ilk adım ve son adım
yollar çakıllı, tozlu ve puslu havalar
ağaçlara, taşlara gerçeği sormak
aşmak iblisleri mevlaya varmak.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!