Yenildim evet! Kabul ediyorum.
Zamana, mekana ve anlamını hiçbir yerde bulamadığım bu hayata...
Tamam gelmeyin üzerime artık yeter!
Yenildim diyorum, tüm çocukluk hayallerim yıkıla yıkıla...
Farkına bile varmadan yok oldular,
Her akşam sayıp yatağımın altına sakladığım rengarenk misketlerim.
Her şey öyle karmaşık ve öyle anlamsız ki,
Çıkamıyorum içinden.
Bir ben var mı benim içimde?
Yoksa eksik bir Sen mi var?
Bilemiyorum.
Tanrı yoksulları sever.
Ve sevdiklerini de yoksulluğa mahkum eder.
Bana inanmayan; İsa'ya baksın.
Muhammed'e baksın.
Tanrı şairleri sever.
Yaşanmamış yarınların yorgunluğu var üzerimde.
Terk edilmiş, viran olmuş hayat sokağımda yürümeye çalışıyorum sendeleye, sendeleye.
Sona kalan umutcuklarım can çekişiyor.
Galiba onlar da son nefeslerinde...
Hey! Dur bakalım. Nereye böyle!
Henüz daha yirmilerinde...
Anlat!
Kaç yıldız kaydırdın, gökyüzünü sığdırdığın gözlerinde?
Kaç gemi batırdın, okyanuslar kadar engin gönlünde?
Kaç günâhın kaldı girilecek ve daha edilecek kaç tövbe?
Ben Öldüğümde;
İyileşsin bana kırılmış tüm kalpler,
Rahatlasın, genişlesin, derin bir nefes alsın...
Yerler, gökler.
İçten bir Oh! çeksin kainat!
Bugün yine kimseye gülmedim,
Selam da vermedim.
"Ayı" demişlerdir belki hakkımda,
Belki de "Öküzün teki"...
Oysa, ben etrafımda hiç kimse görmedim.
Zehirli bir fidan büyütüyorum içimde,
Ne sen sor bana, ne ben söyleyim.
Uçurumlara çıkıyor yürüdüğüm tüm yollar,
Ne sen gel peşimden, ne ben döneyim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!