Hikayesi bitmemiş bir kalem...
Yolu gözleyen bir anne mi?
Yoksa hancının vurdumduymazlığı mı?
Bir özlem miydi
Bu kadar anlamlı yapan hasreti.
Bir tek martı mı denize aşıktı
Uzanan dağlar boyu
Sıralanmıştı kırlangıçlar
Güz yaklaşmıştı
Gözlerinde kara bulutlar
Bir ömrün sonuydu bu
Kısacık ömür, kısa zaman...
Çünkü zaman sabırdı.
Ermişlerin yakarışıydı...
Sabır Ya Rab.
Sabır.
Cemrenin ilk düşüşü
Toprağın tohumla birleşmesi...
Her şeyi bir kenara bıraktığında
Sonsuzluğa ulaşacaksın
Sesler daha bir uzak
Simalar daha bir canlı görünecek...
Her şeyi bir köşeye ittiğinde
Gök daha mavi
Basit bir denklemdi yaşamak
Çiçeği koklamak, derin bir nefes almak
Mutluluk avuçlarındaydı
Suyu kana kana içmek
Sıcacık ekmekten kırmak
Sokaktaki çocukların mutluluğunu paylaşmaktı
Yağmurlardan sonraki hüzündü
Içımdeki fırtınaydı kopan
Amansız,
Feryat eden bu ses.
Ne söz dinlerdi bu yürek
Ne laf...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!