Emrah Çağrı Polat Şiirleri - Şair Emrah ...

Bir zamanlar neydin be Hasan,
Millet senin karşında düğme ilikliyordu.,
Seni yere göğe sığdıramıyordu.
Düştün mü şimdi bu sefil hayata,
Ayakların nasıl da su alıyor,
Yürürken kaldırımlarda,

Adı geçtiği zaman,
Dünyanın nutkunun tutulduğu,
Hüzünlü bir topraktır Çanakkale.
Şehidinin sayısını kimsenin tahmin edemediği,
Kan kokulu masmavi denizi ile,
Eşsiz bir vatan parçasıdır,

Sen hiç deli gibi severken,
Buz gibi duş aldın mı güzelim,
Sevdiğin insanı kaybetmemek için,
Ona sımsıkı sarılırken,
Biran da boşaldı mı kolların,
Gözyaşlarınla beraber....

Yağmur senin için değilmiş,
Meğersem İstanbul bana ağlarmış,
Bir Ferhat, Kerem gibi sevenler de varmış,
Diye basbas bağırırmış.....

Ben ise sana yükledim,

Nezaman ruhum sıkılsa,
Gökyüzünden su boşalıyor,
İnsanların basarak kirlettiği şu toprağa.
Avazım çıktığı kadar bağırmak, haykırmak geliyor içimden,
Bulutlar sesim oluyor o anda,
Bana yapacak birşey kalmayınca,

Niyet basit bir cümle gibidir,
Yüklemine göre anlam kazanır,
Eğer kurallı değilse dizilişin,
Devriktir niyetin.
Yok yerli yerindeyse kelimelerin,
Temizdir niyetin.

Sevmesini bilmem ben,
Aptallık diye adlandırılır çoğuzaman duygularım,
Sevdiğim insan istese bile,
Deymez dudaklarına dudaklarım....
Bir başkadır benim aşkım,
Masumca dokunuverir yanaklarına parmaklarım,

Ben kendimi bir kaç yıl öncesi gibi hissediyorum,
Amansız bir sıkıntı var içimde.
Ne güzel bomboştu yüreğim,
Yine uyku girmiyor gözüme...
Ne güzel kaçmıştım çoğuşeyden,
Sırası mıydı şimdi Allahım!

Hatırlıyorum da ufaktık küçücüktük,
Geldiğimizde bu okula.
Ne çok şeyleri sığdırmıştık sizinle,
Bu bitmesini istemediğim koskoca 5 yıla.
Unutulması zor anıları paylaştık beraber,
Karamboller yarattık bir başımıza.

Gecenin yarısı,
Pahalı parfümlerle bastırılmış,
Halis mulis tezek kokusunun hakim olduğu,
Lambaların bile aydınlatmaktan utandığı,
Sekiz çizen insanlarla,
Aval aval dolaşıyorum karanlık bir sokakta,