Emperyalist Namlu Şiiri - Barış Sevinç

Gecenin adı boşluk, bunalım, sıkıntı
Gözlerimizden akan nefret kanla karıştı

Yoldaş ha dese kopartıp dizginlerimizi
Bırakacaktık gecenin, umudun kucağına kendimizi

Sonra yavaş yavaş yürüdük karanlığın içine
Aydınlık sandığımız her şeye küfredercesine

Gecenin sakladığı ırmağın kıyısında oturduk
Öfkelerimizi, umutlarımızı, sevinçlerimizi kustuk

Alıp götürsün istedik ruhumuzu bedenden
Sonra saatlerce konuştuk ne istediğimizi bilmeden

Ay kıpırdamadan duruyordu olduğu yerde
Yıldızlar tek tük görünüyordu göğün göğsünde

Gece kuşları susmuş, meraklı bir fare yaklaşmakta
Hınçla akan ırmak, sabırla bekleyen gece bizden kuşkulanmakta

Kim di bu iki genç gecenin içinde
Pusu atmışlar sanki emperyalist namluya yeniden kimlik çizgisinde