(Piseard sayı: 58 EMPATİ – Semiramis Yağcıoğlu’nun, Ötekini ben yapmak yazısından…)
Beynimizde ayna nöronlar diyebileceğimiz nöronlardan oluşan bir merkezde, başkası her acı duyduğunda bizde de aynı acıyı duyuyormuşçasına harekete geçen bir bölge olduğunu artık biliyoruz. İşte bu nöronlar sayesinde başkasının reddedilme acısını, sevincini, öfkesini bizde duyuyormuşuz gibi duyumsuyoruz. Aslında yeni doğmuş bebeklerin bulunduğu bir hastane koğuşunda bir bebek ağladığında diğer bebeklerin de düğmeye basılmış gibi ağlamaya başlaması bize empatinin yeni doğmuş bebeklerde de görülebileceğini gösteriyor.
‘’Aynı duygusal paylaşımın, maymunlarda, fillerde, köpeklerde, yunuslarda da olduğunu sanılıyor’’ diye devam eden yazıda, şu soru soruluyor:
Kendinden başkasıyla duygu birlikteliği kurma özelliği nasıl oluyor da insanların çoğunda gelişme özelliği göstermiyor?
Soruya cevap: Jeremy Rifkin’den, bir alıntıyla veriliyor. ‘’Bu ilksel itkinin kültürel baskı nedeniyle baskı altına alındığını, tarihsel gelişim içinde ancak belli gruplara karşı empati geliştirmemizi kutsayan kurumsal yapılar içinde yaşama zorunda kaldığımıza işaret ederek, … önce kan bağıyla bağlı gruplar içinde, daha sonra dinsel aidiyetler içinde, farklı mezhepler içinde ve farklı insanları kesip biçerek daha sonra da etnik aidiyat ve ulusal birlikler içinde empati duymamıza izin verilirken, öteki uluslar ve kimlik grupları düşmanımız ilan ediliyor.’’
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta