Empati Şiiri - Melih Coşkun

.......Hep olmak istediklerinizin yerine koydunuz kendinizi. Güneşli bir günün ılık rüzgarında oltasını büyük bir keyifle çeken adamın yerine mesela...

.......Hep güzel yerler vardı düşlerinizde. Sonsuzluğa uzanan yemyeşil bir orman, size dünyanın bütün mavilerinin sahibiymişsiniz gibi hissettiren, dümeninde püronunuzu keyifle içtiğiniz kocaman bir tekne.

.......Oysa aklınızın ucundan geçmedi bir kere bile beyaz bir poşet içinde çırpınan balığın yerinde olmak

.......Düş ülkenizi kurmak için kendi düşlerini feda eden onca insanın yüzüne bile bakmak gelmedi içinizden ve kuru bir ekmeği çayla ıslatıp yumuşatmadınız sofralarında.

.......Sahip olduğunuz için mutlu olmanız gereken her şeyden nefret eder oldunuz. Ve sonunda ne sizi seven tek bir kişi kaldı yanınızda, ne de mutlu olacağınız tek bir yer.

.......Farkına çok geç vardınız o çok ulaşmak istediğiniz hayallerinizin sizinle dalgasını geçtiğinin, ulaştıklarınıza alıştıkça sizi yeni düşlerin beklediğinin ve en kötüsü, yeni hayallerinizin sahip olduklarınızın yüzüne tükürdüğünün...

.......Gün geldi büyük kahramaların yerine koydunuz kendinizi. Çektikleri hiçbir cefayı aklınıza getirmeden sefasını sürmek istediniz çalıntı asaletlerinizin. Koltuklarınızı kabartarak haykırdınız son sözlerini. Adımlarınızın izini bıraktınız uğuldayan meydanlara. Ama bir kere bile aklınızdan geçmedi ölümü alnınızın tam ortasında hissetmek, yahut kurşunlanan gövdenizde ayak uçlarınızdan yukarılara doğru tırmanan o son sıcaklığı duyabilmek.

.......Onun için hiçbir zaman bilemediniz ne demek olduğunu karşılıksız sevebilmenin.

.......Hep olmak istediklerinizin yerine koydunuz kendinizi
.......Ve en kötüsü de kendiniz bile olmayı beceremediniz hiçbir zaman...

2005