Emmioğlu Şiiri - Kadir Ünlü

EMMİOĞLU.Şiir.Kadir ÜNLÜ.6/6/20
Tek oğuldum
Büyürken erkek kardeş hasretiyle
Seni kardeş yerine koymuştum
Nasıl da kopardın bağımızı
Ben kardeşliğe emek verip,karşılık bulamazken
Gençliğimizin sonu,ihtiyarlığımızın başında.
Gene yalnızdım,hüsrana uğramıştım
Yıkıldım be Emmioğlu

Ne yazık,incindik ve incittik
El olduk olduk babalarımız gibi
El gibi öleceğiz
Makus talihimizi değiştiremedik
Yavrularımız da el oldular,
Günahlarına girdik
Kendimiz için değil,yanarım torunlarımıza
Geleceğimizi de kaybettik
Oysa ne güzel gürlerdi ağaç,
meyvesiyle dallarıyla
Kuruttuk o ağacı el ele,yazık oldu
Kırıldı be Emmioğlu

El’den dost olur belki,kardeş olabilir mi
Menfaati bitince,yanında kalabilir mi
Madem lâyık gördük bu kaderi kendimize
Canınız sağolsun,kıyamam size,acı uğramasın yüreklerinize
Yanarım be Emmioğlu

Mekânları bur olsun
Senin kadar yandım,senin kadar ağladım
Hayatının en büyük acısına
Kardeş gibi,uğurladım askere
Tezkerende karşıladım
Umutluydum,çocuklarıma emmi olacaksın sandım
Yanıldım be Emmioğlu

Selâmetinizdir artık tek dileğim
Duyurmasın Allah acınızı,gene yanar yüreğim
Olmayınca olmadı,Emmioğlu Kadir’e
Kardeş
Tek bağımız,kanımız ,baştaşımızda soyadımız
Kalacak
Görüşürüz Mahşer’de,
Üzgünüm be Emmioğlu