Emmi Şiiri - Hamza Mamaş

Gürültüye bakıyorsun manasını bilmeden.
Cellâtların saldırıyor daha sözüm bitmeden.
Sanma ben sorumluyum bu güttüğün sürüden.
Hakkın hesabı var biliyor musun emmi?

Ne ihtiras varmış sende imandan da ileri.
Tüm yaptığın yalan dolan, hilen bile hileli.
Sencileyin görmedim kendimi bildim bileli.
Bu ne büyük bir talan, doymaz mısın be emmi?

Açtın mı ağzını ayet, hadis akıyor.
Saf kalpli inanlar sözlerine bakıyor.
Bilmez misin cellâtların nice canlar yakıyor.
Mahşerde mizan var bilmez misin be emmi?

Etrafında debdebe, etrafında ihtişam,
Ne heybet kalacak sende, ne de şaşalı yaşam.
Duamdır ıslah ol. Perişan olma paşam.
Hırs atına binmişsin lâyemut musun emmi?

Şer şebekelerini baştan taktın koluna.
Söndürülmez bir ateş yaktın yurduma.
Hırlı hırsız demeden soktun yurduma.
Hancı nedir? Yolcu ne? Bilmez misin be emmi?

Bırak yurdumu; evren bile kocaman bir yoldu.
Doğumla başlayıp, ölüm ile bitiyordu.
Biri sanki sana ilahlığını duyurdu.
Niyet ne, amel ne nerden bildin be emmi?

Sür atını, uçsuz bucaksız yığınlara.
Umut bırakmadın yaşanası yarınlara.
Savaş açtın içtihadını soranlara.
Allah’a iman ettim. Senden korkar mıyım emmi?

Aslını Allah bilir.
Ben sadece zan ederim.
Zahirde gördüğümdür bu.
Bir ömür iz sürdüğümdür bu.