Emirbağ köyünün cami şerifi,
Dillerim tutmuyor edem tarifi,
Sergisi perişan altında küfi,
İçinde imanı olan ağlıyor.
Yıkılmış duvarı düşüyor taşı,
Hep ağlıyor cami, sel olmuş yaşı,
İçinde hiç yoktur cemaat kuşu,
Gelip de halini gören ağlıyor.
Merhamet ve insaf silinmiş tamam,
Tek başına namaz kılıyor imam,
Akıbet felaket, korktum vesselam,
Bir defa içine giren ağlıyor.
Her biri bakarsan Karun'un eşi,
Velakin secdeye gelmiyor başı,
Namazda niyazla yoktur bir işi,
İbretle bakıpta gören ağlıyor.
Meftuni zarağlar iki gün kaldı,
Caminin dertleri ciğerim deldi,
Yazıp arzuhalin Halika verdi,
Arz-ı sema, arş-ı felek ağlıyor.
Kayıt Tarihi : 23.11.2005 11:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdullah Odabaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/23/emirbag-cami-i.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)