Acıyı ben içime attım.
O da içimi yaktı.
İçim yandıkça…
Dışımda yandı.
Ne sen bunu fark ettin.
Ne de kimse bunu fark etti.
"Evet
bazen acıyorum kendime.
Yaslanıp yürüdüğüm doğrularımla,
yanlış omuzlara baş koymuşum meğer.
Ben verdikçe isteyen,
ve hep “fedakarlık gerek” diye
CANIMA;
Öyle bir çığlıktı ki;
Sesi hala kulaklarım da
Anne saçlarım nerde?
Cevap veremedim
Yıllar oldu sanki
yüzünü görmeyeli
gözünün içine bakmayalı
aynı zamanda idik
ayrı zaman olduk
aramızda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!