Bıkmadım inan seni umutsuzca beklemekten
Sana ulaşan yollarda zaman öldürmekten
Bütün gün, bütün gece
Biliyorum bebek iyi biliyorum sen de biliyorsun
Sen yalnızsın
Ben yalnız
Artık anlatamıyorum
Gecenin sunduğu bu garipliği
Huzur mu yoksa tükeniş mi ?
Deli gibi oturduğum bu masa
Bu kırık kül tablası
Çocuksu düşlerimiz yarım kaldı
Bir kısmı güneşte, bir kısmı ayda
İnsanlar pencere gibi, hem gerçek hem değil
Beynimde geceler sonsuzluğa ulaşırken
Bir zamanlar sevdiğimiz saatler hayalden de öte bir şey oldu
Beyaz mı, siyah mı? anlamak çok zor artık
Konuşamam artık
Konuşamam
Duvarlar aynalar bile sizden daha yumuşak
Bir skandal korkusu attınız önüme
Biriniz düşlerimi çaldınız
Diğeriniz hayallerimi
Yoksa sen mi geri dönüyorsun güzelim ?
Sigara artık zevk vermiyor
Bir şey doğuyor içime
Her zamanki gibi odamda kendimle karanlıkta otururken
Hem korku hem umut var şimdi
Gece çoktan başlamış beklemeden çağrıyı
Sabahlar sabah, öğlenler öğlen
Akşamlar akşam, geceler gece
İnsanlar insan değil
Bulut var güzelim
Zamanın durduğu an
Bir masada şiir mektuplar
Bir yatakta resimler
Genç kızın ağzında altın bir kolye
Serseri üzgün odasında
Anılar köşelerde
Köşeler suskun
Deli gibi seni düşünürüm
Hep sen aklımda dolaşırım başıboş
Sorarım seni, anlatırım yabancılara
Güneş pırıl pırıl
Çiçekler zamansız
Deli gibi hayaline sığınırım
Gece yarısı odandaki ışık ne ?
Pencerede kıpırtısız duruyorsun
Şiirler boşuna mı yazıldı ?
Her zamanki gibi ağlıyorsun
Karanlık, herkesin rahat rahat uyuduğu
Renk renk düşler kurduğu
Gece yarısından sonra gizlice eve döndüğümde
Seni hatırlayacağım yine
Upuzun geceleri yapayalnız yaşamak zorunda olduğumu
Her gün beni yeniden kıran
Asla tükenmeyen korkunç gücünü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!