Her kafadan bir ses çıkar, dünyayı dünya yapar, üstelik hepsi kendinden emin. Bildiği kadarıyla bilgin. Böyle güzel eğlencenin keyfini sürenlerdenim. Hiçbir iddiam yokken, bildiren bilgideyim. Unutulanın özü, hatırlanandan engin.
Kesin yargıların, bilgiden eksilen yüzü, oturup izlemekle,
tükenmez bir güzü, dahanın içinde esnek, aşırıya borçlu,
eksilende yerleşik. İfade kendisini çağrıştırır, bildiğine doyamayan en üstünü. Belki de bilmemek, özgürlüğü.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta