Emi Oğlu Şiiri - Cevdet Altay

Fanidir bu dünya kimlere galmış,
Özünü gasırsan ay emi oğlu.
Zaten vuran kötü yerimden vurmuş,
Birde sen küsürsen ay emi oğlu.

Viran olmuş bağda bagkuşlar ötür,
Dosdların goxusu burnumda tütür,
Men ölüm sen meni çiğninde götür,
Yadıma tüşürsen ay emi oğlu.

Önümü görmeden yollara düştüm,
Bir densiz üzünnen dillere düştüm,
Görmediğim kötü günlere düştüm,
Sen kime coşursan ay emi oğlu.

Ne etmişim bu kin nefrette gayye,
Bu canım çıkacak ah diye diye,
Açtım kollarımı gelmezsin niye,
Nereye koşursan ay emi oğlu.

Bu devran hep bele sürecek sanma,
Kandırır insanı vara güvenme,
Sılayı rahime sırtını dönme,
Selamı kesirsen ay emi oğlu.

Menimde servetim mallarım vardı,
Gülistan içinde güllerim vardı,
Her yere çatacak ellerim vardı,
Halımı görürsen ay emi oğlu.

Böyün varız yarın allah biliyor,B
Bir gün doğan elbet bir gün ölüyor,
Bir helallik vermek zor mu geliyor
Uzaxda durursan ay emi oğlu.

Cevdet Altay

yadıma:aklıma
çiyninde:omuzunda
üzünnen:yüzünden