Emelime Kavuşsam Şiiri - Hanifi Kara

EMELİME KAVUŞSAM

Olmazlar olur olur, ümit kesilmez Hak’tan
Rabbim nasip eylese; emelime kavuşsam.
“Canım, efendim” dese, her fırsatta o bana
Sevdiğini söylese; emelime kavuşsam.

Benim verdiğim gibi, gönül verseniz sizde
Gözümüzde daha fer, derman var iken dizde
Sessiz, sâkin bir hâlde, yazlık dağ evimizde
Benim ile yaylasa; emelime kavuşsam.

Beni hatırlar mısın, hülyâlara dalınca?
Birden kıyama dursan, selâm mı alınca?
Hep yanında olsam ben, biraz uzak kalınca
“Canım” diye heylese; emelime kavuşsam!

O konan engelleri, benim aştığım gibi
Yıkarak o bentleri, benim coştuğum gibi
İkinci baharımda, benim düştüğüm gibi
Aşkı o da boylasa; emelime kavuşsam.

Sana şiir okusam, öyle ki hece hece
Ben aşkta kral olsam, sen ise kraliçe
Dillerde destan olsa, tamda kırk gün kırk gece
Düğün yapıp toy tutsam; emelime kavuşsam…

04/12/’11
Hanifi KARA