Emektar Suna Şiiri - Veysel Şimşek

Ağzında dili yok patrona köle,
Sürsen gitmem demez susuz bir çöle,
Beş sene çalıştın ne geçti ele,
Yeter artık yeter emektar Suna.

Patron deden değil güvenme fazla,
Kendini mafeder yetinir azla,
Başında ustası, şaşı kör gözle,
Patron baştan atar emektar Suna.

Ben iyi tanırım ağa, patronu,
Baştan atar hüsran işçinin sonu,
Senin aklın almaz bilmezsin bunu,
Beterden beter var emektar Suna.

Patrona milyarlar, bizlere lira,
Alsan bile yetmez açılır ara,
Karışmış ayrılmaz ak ile kara,
İşten gelir yatar emektar Suna.

Baştan konuş hiç olmasın dargınlık,
Sitres yapar göz açtırmaz yorgunluk,
On dört saat çalışma var her günlük,
Bitgin, yorgun biter emektar Suna.

Ne deyim bu düzen kargaya kalmış,
Fakirler zenginin kölesi olmuş,
Gariban dünyaya boşuna gelmiş,
Bir örneği star emektar Suna.

Ben gerçek insana köle olayım,
Höllük değil iyi, kötü eleyim,
Veysel der ki; Bu haline güleyim,
Dinlemez söz yutar emektar Suna.