Emekli - I Şiiri - Necati Keçeli

Gözlüğü boynunda kulağı duymaz
Günleri geçtikçe çöker emekli
Devlet baba onu insandan saymaz
Yılların ardından bakar emekli

Tükenince aylık düşerler dara
Üç ay'ı düşünür hep kara, kara
İlacı verilmez istenir para
Dünyayı başına yıkar emekli

Bakkala kasaba korkarak dalar
İşittiği sözden saçını yolar
Bankanın önünde günleri dolar
Ömrünü kuyrukta yakar emekli

Hele bir de yok ise evi barkı
Çevire bilirsen çevir bu çarkı
Doktorlar ister ameliyat farkı
Yalvarıp boynunu büker emekli

Taksit, faturalar belini büker
Ev sahibi gelir ciğerin söker
Torun harçlık ister eteğin çeker
Canını dişine takar emekli

Yıllarca çalışmış ileri, geri
Sonunda kalır bir kemik bir deri
Üstüne çökünce kara zemheri
Her sabah erkenden kalkar emekli

Hepsine de bakın beli bükülmüş
Ağarmış saçları, dişi dökülmüş
Omuzları çökmüş, ayak çekilmiş
Koşması imkânsız, seker emekli

Oy verdiği parti etmez himaye
İş kurup çalışsa yoktur sermaye
Yıllardır yazılır aynı hikâye
Her zamda dişini sıkar emekli

Her vekil biliyor amma sorunu
Hiç kimse çözmez bu acı durumu
Ona sahip çıkmaz kendi kurumu
Ah edip içini çeker emekli

Belki üç kuruş tazminata kandı
Dostları elinden tutacak sandı
Necati yazdıkça hep içi yandı
Gözünden yaşları döker emekli

Necati KEÇELİ
İZMİR 30.06.2014