Emekler Geride Kaldı Şiiri - Cahit Konut

Otuz beş senedir çalışıyorum,
Eskidi yıllarım, geride kaldı.
Çocuklarım için uğraşıyorum,
Yoruldu kollarım, geride kaldı.

Emekli olmaktan korkarım sanma,
Merdivenler artık dik, yokuş bana.
Her soruya cevap verirdim amma,
Konuşan dillerim, geride kaldı.

İnsan su misali, akıp gidiyor,
Güzele, çirkine bakıp gidiyor.
Ömrü tükenenler çekip gidiyor,
Son buldu yollarım geride kaldı.

Kutsal bildim görevimi, işimi,
Boşuna yormadım garip başımı.
Sıkmadım ben, yumruğumu, dişimi,
Kalemli ellerim, geride kaldı.

Gözlüksüz, yazıyı hiç göremem ki,
Her toplum içine ben giremem ki.
Eğrildi omuzlar, dik duramam ki,
Bükülmez bellerim, geride kaldı.

KARAC’OZAN; boşa mıdır emeğim?
Helâl midir, haram mıdır yemeğim?
Bilgi sunmaktaydı, dilim damağım.
Tüm bilge hallerim, geride kaldı.

05 Haziran 2015 GÖLBAŞI