Emekçinin günlüğü Şiiri - Cevat Çeştepe

güneş daha uyanmamış uykudan, hava çok ağır.
yaz hiç yaşanmamış, kış için erken
bir yudum ekmek ve bir gül için yollara düşerken

karavana sırası değil mi bu, adımın karşısına imza.
yarısı uyku, yarısı korku gözlerimin
nasır diye işkence açıyor avuç içinde ellerimin

kulaklarımda makine, çok dişli ve kalın sesli
öğüttüğü demir, ateş ve toprak
emek sesini bile saklıyor makineden, korkarak.

ağır dokulu iniyor üzerime paydos zili, çok ağır.
yağ kokulu, ter kokulu, bedava
bu saatlerde gelmiyor bile sevdiğimin ismi aklıma.