Sokağa, çöpe attığın ekmeğe
Dolaba hapsettiğin ilaca
Askıda beklettiğin elbiseye
İlgine, sevgine
Muhtaçken senin kardeşin
Böbürlenip duruyorsun
Ölmeyecek gibi.
Baki sanırsın
Arabaların, evlerin, servetin.
Ama unutma ki
Onun da malı senin kullandıkların
Benimki diyerek tükettiklerin
Paylaş bari yokluğunu kardeşinin
Sadaka değil de; hakını ver emeğin.
Verirsen hakkını emeğinin
Kurumadan alın terinin
Görürsün o zaman artar değerin
Geçek olur dostluğun, kardeşliğin
Emeğinle büyür kalbimizdeki yerin.
(24 Nisan 2007 16:00 Sultanahmet)
İsmail AydoğmuşKayıt Tarihi : 9.5.2007 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
melek ayaz
TÜM YORUMLAR (4)