Emanetim Şiiri - Yeliz Okur Varavir

Ben bu hikayenin başıyım , sonuyum
Belkide ortasında kalmış çocuğuyum
Bazen unutulmuş, bazen kenara itilmiş
Adı hatırlanmayan bir çocuğum
Cevaplanmayı bekleyen bir soru
Filizlenmeye aşık bir tohumum
Dokun gözlerinle yüreğime
Beni gör öğretmenim
Kendi içinde saklı bir mücevherim
Beni bul öğretmenim
Çözülmez bir denklem değilim
Basit bir matematik problemi de değilim
Beni gör , beni bul öğretmenim
Sen yeni günüm , dünüm, bugünüm
Sen samimiyetim, masumiyetimsin
Sen bana emanet edilen bir maden
Dünyaya emanet bıraktığım mücevhersin
Sen hikayemin başkahramanı
Mesleğimin can damarı
Sen benim öğretmen oluşumun sebebi
Hiç unutulurmu öğrenci
Adin; kızım, oğlum,canım evladım
Soyadın;çocuğum
Her gün bir heyecan bir coşku içimde
Yüreğine dokunurken gözlerimle
Dünyalar benim olur
Senin benimle yeşerip
Çiçek açtığını gördüğümde
Senin bakışların , benim umutlarım
Sancıların, sancım
Ağlayışın , gözyaşlarım
Akan yaşlarımı sil çocuğum
Sen güneşimle açan çiçeğim
Hasadını beklediğim emeğim
Vatana bağışladığım askerim
Yeni fidanlar yetiştirecek öğretmenim
Sen geçmişim, geleceğim
Nakış nakış işlediğim çeyizim
Kıymetlim en kıymetlim
Sen bugün emanet edilen
Yarın dünyaya emanetim