Emanet Ettim Şiiri - İbrahim Sezgin

Solmayan çiçekler içimde meze
Ben seni son güle emanet ettim
Bir uzak diyara bir bilinmeze
Ben seni meçhule emanet ettim

Ne gören gözlere! ne bakan köre
Kanatsız harflerle uçtuğun yere
Altını çizdiğin tüm cümlelere ,
Harfte ki mecale emanet ettim

Belki bir şiir de iki satırda
Buluşur elimiz kalır hatırda
Yüreğim daha çok şey anlatırda ..
Ben seni lal dile emanet ettim ,

Farzetki yokuz biz... Yokuz! Ölüyüz
Farzet ki Temmuzun solan gülüyüz
Farzet ki yanmaya çok gönüllüyüz
Ben seni misale emanet ettim

Kaç tütün tutuklu ve kaç çay  kaçak
Daha kaç gemiye el sallanacak ,
Unutmak mümkün mü ?Ölürsem ancak
Ben seni meçhule emanet ettim .

İbrahim Sezgin
(Veraya Mektuplar)