Abdullah, toprağa düşmüş bir nimet,
Nimet verilen can, Can kuşuna emanet.
Baba yüreği yangın, kopuvermiş kıyamet,
Yavrucağın anıları, yüreklere emanet.
Bir çocuğun gözünden görmüş ölümü,
Dostuna, beden ağır gelmiş, hayat ağır.
Ölüme çare yok, kabullenmek tek çare,
Şiiri yazarken bile kalıverdim biçâre.
Masum temiz ve pak bir çocuktu O,
Anasının kuzusu, babasının bir tanesi.
O’nun Kokusuna hasret kalmış kardeşi,
Soru sormayın bana, emanetti kendisi .
22.05.2018
Kayıt Tarihi : 7.2.2022 09:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çok sevdiğim dostumun birtanesi anısına
![Bekir Seçil](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/02/07/emanet-cocuk.jpg)
Hayırlı çalışmalar.
"Rabbim bizleri emanetlerine hıyanet etmeyen ve hakkıyla riayet eden muttaki ve salih kullarından eylesin " diyerek yazdığınız samimi duanıza dahil olmak ve kalabilmek dileğiyle...
TÜM YORUMLAR (2)