Elzem Şiiri - Seçkin Eraygen

Ben Nisyânî, o Elzem'di.
Bir bakışla başladı her şey;
Parıl parıl bakan gözlerle
Meftun etti birden bire beni ona.

Elzem'di... Güzeller güzeliydi.
Birazcık da inatçı, belki de nazlı.
Çalmıştı kalbimi,
Benim Elzem’im olmuştu da —
Meğer ben çoktan yazılmışım
Onun nisyân defterine.

Ve şimdi,
Son mısramı yazıyorum ona.
Son kez çağırıyorum ismini içimden:

Ey Elzem’im!
Bir zaman,
Bir rüya gibi geçtin gönlümden.
Şimdi gölgenden bir kelime bile kalmasın diye,
Bu şiiri sana değil,
Hatırana yazıyorum...

Belki bir gün,
Başka bir âlemin eşiğinde
Göz göze gelirsek yeniden,
Ben seni yine
İlk bakışınla tanırım.

Ama bu defter burada kapanıyor...
Bu, son şiirimdi sana.